Storia Ferrari in F1 - Formula 1
Formula 1

Storia Ferrari in F1 - Formula 1

Ferrari ùn hè micca solu a squadra più famosa in a storia di a Formula 1, ma ancu u più successu. A squadra di Maranello hà vintu in fattu 16 Campioni Munniali di i Costruttori è l'altri 15 tituli di Campioni Munniali riservati à i piloti ùn deve esse scurdati. Scupritemu inseme a storia di Red in the Circus.

Ferrari: storia

La Ferrari debuta in F1 in a prima stagione di u Circus, tenuta in u 1950, ma entre solu in scena à u secondu Grand Prix di Monte Carlo, finendu secondu cù Alberto Askari... In u stessu annu, una altra "medaglia d'argentu" ghjunghje in Italia cù Dorino Serafini.

In u 1951, ghjunghje - grazia à l'Argentina. Jose Froylan Gonzalez - a prima vittoria (in u Regnu Unitu), ma i megliu risultati sò di novu datu da Askari, chì hà cullatu duie volte à a cima di u podium in Germania è in Italia.

Primu Campiunatu Mundiale

U primu campiunatu mundiale Ferrari vene da cinque vittorie consecutive di Askari (Belgica, Francia, Gran Bretagna, Olanda è Italia). Successu Piero Taruffi in u primu giru di a stagione in Svizzera.

Askari si ripete in u 1953, scalendu cinque volte in più à u passu più altu di u podium (Argentina, Olanda, Belgio, Gran Bretagna è Svizzera), mentre i so cumpagni di squadra Mike Hawthorne (prima volta in Francia) e Giuseppe Farina (prima di tuttu in Germania) deve cuntentassi di una vittoria.

In 1954 è 1955. Ferrari hà da trattà cù una Mercedes assai forte: ùn porta micca un titulu in casa, ma riesce à vince duie vittorie in u primu annu (Gonzalez in u Regnu Unitu è ​​Hawthorn in Spagna) è successu in Monte Carlo l'annu dopu cù Maurice Trintignan.

I tituli Fangio è Hawthorn

Dopu à a morte di Askari in u 1955 Una lancia si ritira da a corsa è vende tuttu u so equipagiu Cavallino, cumpresu u singulu D50. Argentinu chì cunduce sta vittura Juan Manuel Fangio vince a Cuppa di u Mondu di u 1956 grazia à trè vittorie in Argentina (accuppiata cù Luigi Musso), in u Regnu Unitu è ​​in Germania, mentre chì i britannichi Petru Collins hè u primu postu in Belgica è in Francia.

1957 hè un annu persu per Ferrari - trè secondi posti (dui per Musso in Francia è Gran Bretagna è unu per Hawthorn in Germania) - marcatu da a morte Eugenio Castellotti in Modena durante una prova cù i Rossi. In u 1958 Hawthorne, chì hà bisognu di una sola vittoria (u stessu numaru di successi registrati da l'assistente di Collins, prima in u Regnu Unitu, è chì hè mortu in a prossima corsa à u Nürburgring) in Francia - cumminatu cù a morte, riceve un altru titulu di pilotu. un altru pilotu di Ferrari, Musso, per superà i so rivali.

In u 1959, Rossa hà vintu dui Grand Prix cù i Britannichi. Tony Brooks in Francia è in Alimagna, ma pocu si pò fà contr'à assai forti cooper. U listessu in u 1960, quandu ci era solu un successu - in Italia - grazia à l'American Phil Hill.

Primu Campiunatu Mundiale di Custruttori

U primu campiunatu di u mondu di i custruttori (campiunatu di u 1958) per Ferrari ghjunghje in u 1961: grazia à Hill, chì diventa dinò Campione di u Mondu Pilotu cù dui successi in Belgica è in Italia. In questu Grand Prix, u so cumpagnu di squadra tedesca hè mortu. Wolfgang von Trips, chì hè ancu cullatu in cima di u podium duie volte quella stagione (Olanda è Gran Bretagna).

À a fine di a stagione Giotto Bizzarrini, Carlo Chiti e Romolo Tavoni lascià a squadra di Maranello dopu à una lita cun Enzo Ferrari: a squadra hà suffertu in u 1962 (senza vittorie è a seconda piazza di Hill à Monte Carlo), ma si hè ripresa l'annu dopu grazia à u successu di i britannichi. Ghjuvanni Surtez in Germania

Iris è a calata di Surtees

In 1964 Ferrari vince torna u campiunatu mundiale di custruttori è piloti cù Surtees (vincitore in Germania è in Italia). Inoltre, successu Lorenzo Bandini in Austria.

Quist'annu principia un longu postu per a squadra rossa: un decenniu pienu di vittorie, ma, sfurtunatamente, poveri tituli mundiali. In u 1965, e megliu pusizioni sò state pigliate da duie seconde piazze Surtez (Sudafrica) è Bandini (Monte Carlo), è in u 1966 a squadra di Maranello torna à u primu passu di u podju cù Surtez (Belgio) è Scarfiotti (Italia).

La Ferrari ùn hà micca vintu in u 1967 - quattru terzu posti in Monte Carlo (Grand Prix in quale Bandini perde a vita), in Belgio, in Gran Bretagna è in Germania cù un New Zealander. Chris Amon - è in u 1968 u successu di u Belga Jacqui X in Francia. 1969 hè un altru annu deludente, solu parzialmente salvatu da un terzu postu in l'Olanda.

Settanta

Rossa hà tornatu à a cumpetitività à u principiu di l'anni settanta è hà vintu trè vittorie annantu à X (Austria, Canada è Messicu) in u 1970 è una vittoria in Italia contr'à i Svizzeri. Clay Regazzoni... L'annu prossimu americanu Mario andretti (in Sudafrica) è X (in Olanda) piglianu in casa una vittoria, è u belga si ripete in 1972 in Germania.

1973 hè un annu bruttu per Ferrari - dui quarti posti (Brasile è Sudafrica) cù Arturo Merzario è unu, in Argentina, cun X, chì per a prima volta in a storia ùn hà micca cullatu u podium almenu una volta in una stagione, ma a redenzione hè venuta in u 1974 cù duie vittorie di l'Austriacu Niki Lauda.

Era Lauda

In u 1975, dopu à undici anni di digiunu, Ferrari torna per vince u Campionatu Mundiale di Costruttori è u Campionatu di Piloti cù Lauda. U pilotu austriacu cù cinque vittorie (Monte Carlo, Belgio, Svezia, Francia è USA) supera u so cumpagnu Regazzoni (primu in Italia). L'annu dopu - a stagione presentata in u filmu Rush è marcata da u crash spaventoso di Laud à u Nürburgring - Cavallino hà guadagnatu di novu u titulu di Marche (grazie à i cinque successi di Nika in Brasile, Sudafrica, Belgio, Monte Carlo è u Regnu Unitu, è ancu i più alti successi). marche du podium reçue par Regazzoni à l'US Western Grand Prix).

In u 1977, Cavallino riceve un doppiu mundiale: Lauda ripete u tìtulu cù trè vittorie (Sudafrica, Germania, Olanda) è un Argentinu. Carlos Reitemann vince in Brasile. L'annu dopu, u corridore sudamericanu hà ottenutu quattru vittorie (Brasile, US West, UK, US) è ​​un pilotu canadianu. Gilles Villeneuve si alza à a tappa più alta di u podju in u Grand Prix di casa.

Arriva Schecter

Sudafricana Jodie Shekter debuta in Ferrari: vince trè gare (Belgio, Monte Carlu è Italia) è u Campiunatu Mundiale di Piloti è permette à a squadra di Maranello di ripiglià u titulu di custruttori grazia à trè vittorie (Sudafrica, West USA è USA) da u so cullega Villeneuve.

U 1980 hè u peghju annu in a storia di i Reds : una vittura monopla basata nantu à u campionu mundiale di l'annu passatu ùn hè micca cumpetitiva è ùn pò micca fà megliu cà quinta (duie volte cù Villeneuve in Monte Carlo è in Canada è una volta cù Scheckter in u GP Western. USA).

Vittorie è drammi

La Ferrari s'hè ritruvatu in u 1981 grazia à dui successi di Villeneuve in Monte Carlo è in Spagna, ma in u 1982 a squadra hè stata scundata da a morte di Gilles in Belgio. Cumpagnia - francese Didier Pironi - vince u Grand Prix di San Marinu è di l'Olandese, ma si ritira dopu à un incidente spaventoso in Germania. U Campionatu Munniali di i Piloti sfila, ma u Campionatu Munniali di i Custruttori ùn hè micca : ancu grazia à a vittoria - precisamente in Terra Teutonica - di i Monti Transalpini. Patrick Tambey.

L'annu chì vene vince torna u tìtulu di custruttori cù i Francesi Rene Arnu (trè vittorie: Canada, Germania è Olanda) è Tambay (primu in San Marinu).

Ritornu di u cunduttore talianu

Undici anni dopu à Merzario, un altru pilotu talianu hè chjamatu. Ferrari: Michelle Alboreto hà fattu u so debut cù una vittoria in Belgio è hè statu vicinu à u tìtulu l'annu dopu cù duie vittorie in più in Canada è in Germania.

In u 1986 Rossa (Alboreto, 2a piazza in Austria) ùn hà micca vintu, ma in u 1987 è 1988 (l'annu di a morte d'Alboreto). Enzo Ferrari) i soli successi venenu da l'Austriacu Gerhard Berger: u primu annu prevale in Giappone è Australia, è in u sicondu - in Italia.

L'era di a tecnulugia

1989 hè un annu impurtante per Ferrarichì lancia trasmissione semi-automatica cù sette ingranaggi, cuntrullati da u pilotu attraversu duie lame. A vittura hà vintu trè vittorie: duie cù i britannichi. Nigel Mansell (Brasile è Ungheria) è unu cù Berger in Portugallu.

Arrival: Alain Prost migliurà i risultati, ma micca abbastanza per vince u titulu: u pilotu transalpinu hè cullatu cinque volte in cima di u podium (Brasile, Messicu, Francia, Gran Bretagna è Spagna), solu un successu (in Portugallu) per Mansell.

Un tristu periodu tristu è un ritornu à u successu

In 1991 Ferrari ùn riesce micca una vittoria unica (trè seconde piazze per Prost in i SUA, in Francia è in Spagna) è ùn pò alzassi à u primu passu di u podium ancu in u 1992 (duie terze piazze per i Francesi). Jean Alezi in Spagna è Canada) è in u 1993 (2a piazza per Alesi in Italia). La Rossa volta à a vittoria in 1994 cù Berger in Germania è ripete l'annu dopu in Canada cù Alesi.

L'epica di Schumacher

Michael Schumacher sbarcò à Maranello in u 1996 è, malgradu una vittura lenta, hà riesciutu trè vittorie (Spagna, Belgio è Italia). A situazione hè andata à migliurà annu à annu : in u 1997 ci sò stati cinque successi (Monte Carlo, Canada, Francia, Belgio è Giappone) è in u 1998 sei (Argentina, Canada, Francia, Gran Bretagna, Ungheria è Italia).

La Ferrari turnò à vince u Campionatu Munniali di i Custruttori in u 1999 quandu Schumacher - dopu à duie vittorie in San Marinu è Monte Carlo - si rumpia a gamba diritta. cumpagnu britannicu Eddie Irwin risicheghja ancu u titulu di pilotu è s'hè divertitu assai vincendu quattru vittorie (Australia, Austria, Germania è Malesia).

In u 2000 - dopu à 21 anni di fame - Rossa hà ancu tornatu à vince u Campionatu Mundiale di Piloti cù Schumi (9 vittorie: Australia, Brasile, San Marino, Europa, Canada, Italia, USA, Giappone è Malasia) è ripetiri a vittoria di i custruttori. . campionatu ancu grazia à u successu di u scudier brasilianu Rubens Barrichello in Germania. L'annu dopu u tittulu torna à radduppià, ma sta volta tuttu u meritu và à Michael è e so ondeci vittorie (Australia, Brasile, San Marinu, Spagna, Austria, Canada, RU, Francia, Germania, Belgio, Giappone).

Striscia di campiunatu mundiale Ferrari senza fine: in 2003, sei vittorie di Schumacher (San Marinu, Spagna, Austria, Canada, Italia è Stati Uniti) è dui Barrichello (Gran Bretagna è Giappone), in u 2004 u pilotu brasilianu hà cullatu torna in cima à u podium duie volte (Italia è Cina), è Michele hà ancu tredeci (Australia, Malesia, Bahrain, San Marinu, Spagna, Europa, Canada, SUA, Francia, Gran Bretagna, Germania, Ungheria, Giappone).

In u 2005, a duminazione di Ferrari finisce: Schumacher vince solu un Grand Prix di i Stati Uniti (in una corsa cù sei vitture à l'iniziu). A situazione migliurà l'annu dopu, cù sette vittorie per Michael (San Marinu, Europa, USA, Francia, Germania, Italia è Cina) è duie vittorie per u novu cumpagnu brasilianu Felipe Massa (Turchia è Brasile).

L'ultimu campiunatu mundiale

L'ultimu campiunatu mundiale trà piloti Ferrari ricolla à u 2007 quandu Kimi Raikkonen vince u titulu à a prima prova cù sei successi (Australia, Francia, Gran Bretagna, Belgica, Cina, Brasile). A squadra di Maranello hà ancu vintu u campiunatu di custruttori grazia à e trè vittorie di Massa (Bahrain, Spagna è Turchia).

In u 2008, un altru campiunatu mundiale ghjunghje in Marche (dui Grand Prix vintu da Raikkonen), è Massa - sei vittorie (Bahrain, Turchia, Francia, Europa, Belgio è Brasile) - guasi perde u titulu.

Anni ricenti

Stagione 2009 Ferrari assai disgraziatu: durante a qualificazione à u Grand Prix Ungherese, Massa hè culpitu in testa da una primavera persa per u GP di Brawn di Barrichello è custretta à mancà u restu di a stagione, marcata da l'unica vittoria di Raikkonen in Belgio.

L'arrivu di Fernando Alonso migliurà a situazione, ma ùn hà micca un titulu: u pilotu spagnolu vince cinque vittorie in 2010 (Bahrain, Germania, Italia, Singapore, Corea di u Sud), una in 2011 (UK), trè in 2012 (Malasia, Europa è Corea di u Sud). Germania) è dui - finu à avà - in 2013 (Cina è Spagna).

Add a comment